σαπρόβιος

-α, -ο, Ν

βιολ. αυτός που τρέφεται με σαπισμένη οργανική ύλη, με οργανικές ουσίες οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση αποικοδόμησης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. saprobe (< σαπρός + βίος)].